Moda Çizgileri – 2

Merhabalar;

Bu hafta kaldığım yerden sizlere çizimlerimi sunmaya devam edeceğim.

2004 yılında bir ara büzgülü kıyafetler oldukça revaçtaydı. Bende doğal olarak etkilenip kendi tarzımı çizgilere döktüm. Malum siyah mini elbise her bayanın dolabında olması gerekenler arasındadır. Elbisenin etek kısmına minik bir büzgü ve taşlarla süslü ip aksesuarı yerleştirdim. Aynı taşları ayakkabının bilek kısmı ve elbiseyi tasma gibi boğaza bağlayan kolye etkisinde düşündüm. Ve de bileklik olarak. Taşlar akik, lacivert ve kahve tonlarında. Saçlar dalgalı ve dağınık şekilde toplanmış.

Korse elbise olsaydı ne olurdu düşüncesi ise bu kıyafeti doğurdu. Oldukça salaş düşündüğüm elbisenin bel kısmında bir bağcık şeklinde kemeri bulunuyor. Göğüs kısmında da aynı şekilde korseyi andıran sırta kadar uzanan ve boyundan bağlanan bağcık aksesuarı bulunuyor. Biri kalın diğeri ince korse tarzında bileklikler ile tamamladım.

Benim Cleopatra’m J . Yarasa kollu, göbeği açık üst ve cesur yırtmaçlı uzun eteği altın yaldız çizgileri ile süsledim. Altın rengi tacı ince olduğu için saçta doğal bir parıltı gibi duruyor.

Oryantal tarzı denemem. Altın yaldızlı oryantal süsler, çarık şeklinde ayakkabılar, yanları yırtmaçlı şalvar… Saçlar sıkıca toplanmış.

Asimetrik kesim, cüretkâr ve sade bir elbise. Turkuaz rengini yine aynı renkteki taşlarla süslenmiş kibar bir kolye ile tamamladım. Saçlar yine sıkıca toplanmış.

Natural tonlarda düşündüğüm elbisenin tek kolu uzun diğeri askılı olarak düşündüm. Örgü kemerinden sarkan turkuaz boncukları var. Saçının bir kısmı da örgü yapılıp turkuaz boncuklarla süslenmiş. Bodrum sandaleti tarzında ayakkabılar ile natürelliği tamamladım. Gülten Dayıoğlunun “Gökyüzündeki Mor Bulutlar” kitabını okuyanlar bilir, Jambuna Ana bu kombindeki esin kaynağımdır.

Bu kıyafeti Beyonce’un “Crazy in Love” şarkısının klibini izlerken düşündüm. Asimetrik kesim, cesur ve tek omzu açık beyaz elbise. Compaq makine ile beyaz olduğu için ancak bu kadar netleyebildim.

Asimetrik kesim ve korse tarzı bele oturan abiye modeli. Saten kumaştan düşündüğüm elbise dore ayakkabı ve aksesuarlarla tamamladım.

Haftaya tekrar çizimlerimi aktarmaya devam edeceğim. Sanatla kalın... :)

Moda Çizgileri

Merhabalar;

Bu hafta farklı bir görselliği konu edinmeye karar verdim. Çizim ve moda tasarım.

Kendimi bildim bileli çizmeyi, boyamayı, kesip biçmeyi ve bir şeyler yaratmayı severim. Çocukken; karton, mukavva, el işi kağıdı, renkli fonlar, ipler, yapıştırıcılar, her türlü boya, kalem, defterler,  makas vb en yakın arkadaşımdı. Sayısal dersleri sevmez zorla geçerdim. Resim dersim her zaman iyiydi. Neredeyse tüm sınıfın resim ödevini ben yapardım. Hatta benden yaşça küçük ve alt sınıfta okuyan kuzenimin resim ödevlerini bile. Yavru sokak kedilerine çöpleri karıştırıp ev yaptığımı hatırlıyorum. Herkes ip atlar, seksek oynardı. Ben yalnız başıma çamurla oynamayı tercih ederdim. Zaman zaman acaba “ben deli miyim uzaylı mıyım” diye düşünürdüm. Halbuki herkesin yeteneği, zekası farklı yönde çalışıyormuş.  Şu anda da fotoğraf çekmeye, grafik programlarında görsel çalışmalar yapmaya devam ediyorum. Bunların yanı sıra 2000 yılından beri çeşitli görselliklerden etkilenerek kendimce modasal çizimler yapıyorum. Önümüzdeki birkaç hafta bu çizimlerimi beğeninize sunacağım.

Hadi başlayalım J

Bu elbiseyi çizerken Kylie Minoque’un bir ödül töreninde taktığı bir kolyeden esinlenmiştir. Gümüş, elips şeklinde büyüyerek aşağı doğru inen ve büyük, parlak, gece mavisi renkli taşla son bulan kolye. Aynı renklerde elips şeklindeki taşlardan kibar, açık, ince topuklu ayakkabı. Ve sade, etek boyu asimetrik şeklinde uzanan beyaz elbise.

İkinci yavruağzı elbiseyi ise Beyonce’un ismini şu an ismini hatırlayamadığım bir klibini izlerken oluşturdum. Keşke kıyafeti böyle olsaydı dans ederken daha güzel görünürdü, düşüncesiyle.  Retro topuklu, bilekten bağlı, açık ve lame renkli ayakkabı ile kombinledim. Üst kolda kalın gümüş bileklik ve elinde de gümüş birbirine bağlı yüzük-bileklik ile aksesuarlarını tamamladım.

Üçüncü elbise ise bir gece lambasından ortaya çıktı. Gece lambası etek olsaydı diye düşündüm gerisi kendiliğinden geldi. İki renkli, diz üstü çizme, tek eldiven, iki renkli saç tokası ve sarkan boncukları ile tasma şeklindeki siyah kolye tamamlayıcı ögeleri oldu.

Dördüncü elbise tamamen pembe rengin cazibesinden kaynaklandı. Sade ve cüretkâr bir kesimi var. Güneş şeklinde gümüş aksesuarlarla tamamladım.

Beşinci kıyafet Amerie isimli şarkıcının “1 thing” isimli şarkısının klibinde giydiği sarı renkli eteği kendimce yorumlayıp kombinleme çalışmam.

Yeni figürlerde görüşmek üzere…Sanatla kalın…

Kelebeğin Rüyası

Şimdi Kelebek Uyandın mı?

Filmin Öyküsü

Yılmaz Erdoğan'ın gerçek kişilerden ve olaylardan yola çıkarak senaryolaştırdığı Kelebeğin Rüyası, Zonguldak'ta yaşayan, iki genç şair Rüştü Onur ve Muzaffer Tayyip Uslu'nun hayatlarına dokunuyor. Modernleşmekte olan Zonguldak’ta memuriyet hayatlarını sürdürürken, bir yandan da sanatla, edebiyatla ve en çok da şiirle iç içe yaşamaktadırlar. Genç Cumhuriyet ülkesi, bir yandan modernleşme çabasındayken, aynı yıllarda II. Dünya Savaşı yaşanmaktadır. Belediye Başkanı'nın kızı Suzan'ın Zonguldak'a geri gelmesiyle Rüştü ve Muzaffer iddiaya girer. Suzan için şiir yazacaklar ve Suzan'ın en çok beğendiği şiiri yazan iddiayı kazanacaktır. Henüz lise öğrencisi olan Suzan, çevrenin istememesine rağmen iki gençle yakın arkadaş olur. Fakat 1940'lı yılların vebası olan verem, iki şiir sevdalısının da genç yaşta ölümüne sebep olur.

Çekimler Zonguldak ve İstanbul'da gerçekleştirilen yapım aynı zamanda Zonguldaklı madencilere ve mükellefiyet kanununa da değiniyor. Oyuncu kadrosunda Yılmaz Erdoğan'a Mert Fırat, Kıvanç Tatlıtuğ, Belçim Bilgin, Taner Birsel, Ahmet Mümtaz Taylan, Farah Zeynep Abdullah gibi genç-usta pek çok isim eşlik ediyor.

Karakterler Hakkında Bilgi

Filmde Yılmaz Erdoğan'ın orta yaşta bir edebiyat öğretmeni olarak canlandırdığı Behçet Necatigil aslında 1941'de henüz 25 yaşında olan genç bir edebiyat öğretmenidir. Varlık Dergisi'ndeki ilk şiiri ise 6 yıl önce yayınlanmıştır. Yılmaz Erdoğan’ın şair Behçet Necatigil karakteri naif esprileri ile filmi yumuşatıyor ve mesajlar veriyor.

Mert Fırat’ın canlandırdığı Rüştü Onur 1920 doğumlu bir Türk şairidir. 22 yaşında veremden hayatını kaybeden şair, hastalığının şiddetlendiği 1941-1942 yıllarını iş ve hastane arasında geçirmiştir. Zonguldak M. Çelikel Lisesi’nde bir sene öğretmenlik yapan Behçet Necatigil ve yakın arkadaşı şair Muzaffer Tayyip Uslu ile birlikte Zonguldak’ta çıkan dergi ve gazetelerde ve İstanbul’da yayımlanan Değirmen mecmuasında şiir ve yazılar yayımlamıştır. Sağlığı kötüleşince İstanbul’a giderek Heybeliada’daki Senatoryumda tedavi görmüş ve bu sırada tanıştığı, aynı kurumda tifodan yatmakta olan Mediha Sessiz ile nişanlanmıştır. Aynı yıl İstanbul’a giderek nişanlısının evine yerleşmiş. Nişanlısının 3 ay sonra tifodan ölümü üzerine kendi durumu da ağırlaşmış ve Beşiktaş’ta Şair Leyla Sokak’taki evinde 2 Aralık 1942'de yaşamını yitirmiştir.

Kıvanç Tatlıtuğ’un canlandırdığı Muzaffer Tayyip Uslu 1922 doğumlu bir Türk şairidir. Zonguldak'ta lise öğrenimi sırasında Behçet Necatigil'in öğrencisi olmuştur. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü'ndeki yüksek öğrenimini yoksulluğu ve hastalığı nedeniyle sürdürememiş ve Zonguldak'ta çalışmak zorunda kalmıştır. O da arkadaşı Rüştü Onur gibi 1946 yılında veremden ölmüştür.

Filmle ilgili detaylar

- Tarihi Akdeniz Gemisi'nde, tasarım, üretim ve uygulaması Türkiye'de gerçekleştirilen ve kullanılan ilk hareketli kamera sistemi Wirecam kullanılmış.

- Heybeliada'daki çekimler için güneşli bir sonbahar gününde set karlarla kaplanmış.

- Özel efekt çalışmaları için 60 kişilik bir görsel efekt ekibi çalışmış.

- Hastane idari personeli, tıbbi personel ve hastaların kostüm ve aksesuarları döneme uygun olarak üretilmiş, 250'nin üzerinde yardımcı oyuncu havadan ve denizden gerçekleşen çekimlerde görev almış.

- 7 senedir kapalı olan Heybeliada Sanatoryumu film için yeniden restore edilmiş.

-Çekimler 105 günde tamamlanmış.

-Kelebeğin Rüyası, 2013 Los Angeles Türk Film Festivali'nin de açılış filmi olarak seçilmiş.

Film ismini bir tao hikayesinden almıştır. Hikaye kısaca şöyledir; Chuang Tzu rüyasında bir kelebek olduğunu görür. Uyandığında ise kendisini rüyasında kelebek olduğunu gören Chuang Tzu mu, yoksa rüyasında Chuang Tzu olduğunu gören bir kelebek mi olduğuna karar veremez. Filmde Suzan karakterine bu hikayeyi Muzaffer anlatır. Rüştü’nün ölümü üzerine Suzan, Muzaffer’e; “Kelebek uyandı mı şimdi” diye sorar.

Kıyafetler, olaylar ve mekanlar dönemin ruhunu izleyiciye geçiriyor. Maden işçileri ve Mükellefiyet kanununa değiniliyor. Maden işçilerinin o zaman ki koşullarını gözler önüne serilirken adeta günümüze de göz kırpıyor. Zengin ve yoksul halk arasındaki zıtlığı pekiştirmek için dönemin büyük problemi olan verem, tifo gibi hastalıklar en gerçekçi hali ile aktarılıyor. Çoğu kişinin düzgün beslenememekten hastalıklarının ilerlediği iletiliyor. Yani yaşadıkları kalitesiz hayat sonucu çoğu kişi hastalanıp ölüyor. İzleyici, halkın o dönemde ne derece uç noktalarda yaşadığını anlıyor. Zengin çok zengin, fakir ise tam fakir…

Muzaffer Tayyip ve Rüştü Onur’un hayatları boyunca hiç dolma kalemleri olmamış. Kaldı filmde kurşun kalem ve daktilo sevdalarına olan vurgu bu yüzden yapılmış.

Zengin kesimin daha çok spora, dansa yöneldiği ve hastalıklar hakkında tam bilgileri olmadığı için fakir kesime ucube gibi davrandığı, hor gördüğü resmediliyor. Fakir kesimin ise çektiği sıkıntılar sebebi ile daha çok şiire ve sanata yöneldikleri anlatılıyor. Maddi açıdan yoksul ama sanatsal açıdan oldukça zengin oldukları vurgulanıyor. Bir şair için her şeyin şiirin bahanesi olduğunu da hatırlatıyor. Acı, sıkıntı, aşk, hastalık, ölüm ve hatta anne bile…

Şairlerin işsiz olarak kabul edildiği bir dönem. Fakat Rüştü Onur ve Muzaffer Tayyip için şairlik o kadar önemli ki Rüştü’nün mezar taşına Muzaffer “Şair”i ekliyor. Şiir ve edebiyat aşkının insana neler yaptırabileceği izleyiciye gösteriliyor. Öyle ki Muzaffer Tayyip’in iş yerinden daktilo çalıp işten kovulmayı bile göze alıyorlar. Şiir yazmak için güzel ve zengin bir kız seçip iddiaya giriyorlar. Şiirlerinin yayınlanması için verdikleri çaba gözler önüne seriliyor. Yani izleyicilere “Şair” sıfatının onlar için önemi aktarılıyor. Arkadaşlıklarının da yine her şeyin üstünde olduğu anlatılıyor.

Filmin sonunda Muzaffer Tayyip’in defini sahnesinde uçuşan pamukçuklarla  (diğer isimleri ile pisipisi, şeytan tüyü) göstergebilime başvurulmuş. İzleyiciye şairlerin hayatlarının baharlarında öldüğü anlatılmaya çalışılmış.

Yılmaz Erdoğan’ın senaryoyu araştırması, yazması ve filme dökmesi 7 yılını almış. Şair yönü ile de tanıdığımız Erdoğan sayesinde, Rüştü Onur ve Muzaffer Tayyip ve nicelerini seneler sonra anma imkanı buluyoruz. Filmin vermek istediği mesajı ise Muzaffer Tayyip Uslu’nun “Öldükten Sonra” adlı şiiri oldukça gerçekçi bir şekilde aktarıyor.

Öldükten Sonra

Diyecekler ki arkamdan

Ben öldükten sonra

O, yalnız şiir yazardı

Ve yağmurlu gecelerde

Elleri cebinde gezerdi

Yazık diyecek

Hatıra defterimi okuyan

Ne talihsiz adammış

İmanı gevremiş parasızlıktan

Muzaffer Tayyip Uslu